Curlingouder

Stoere gympen met panterprint
Begin vorig schooljaar kochten we een paar stoere gympen, samen met onze dochter. Hoge gympen met veters en panterprint. Klein detail: ze kon nog geen veters strikken, begin groep 4.

Nieuwe dingen leren = frustratie
Deze stoere gympen bleven lange tijd onaangeroerd op de schoenenplank staan. Af en toe probeerden we haar ertoe te zetten om ze te pakken (“want ze zijn toch zo mooi?”). We probeerden te oefenen met haar, wat tot grote frustraties leidde, we probeerden zelfs met behulp van filmpjes het veters strikken aan te leren en toen de zoveelste ontploffing plaatsvond, hebben we losgelaten. De stoere gympen kregen rust en stonden op de schoenenplank.

Onze dochter droeg schoenen met klittenband. Voor haar verjaardag kreeg ze een paar schoenen van haar oom met veel langere veters. Uit zichzelf ging ze in het voorjaar oefenen en kon ze na een paar weken veters strikken.

Vanochtend startte week 2 van het schooljaar. Manlief had haar gympen met panterprint klaargezet. Ze accepteerde zijn hulp en kreeg de schoenen aan, ze zaten wat strak inmiddels. Ook het veters strikken lukte.

Eenmaal op school aangekomen mag ik met haar mee de klas in. En ineens krijg ik het benauwd en voel ik een prop in mijn keel. Want op school is het de bedoeling dat de kinderen hun schoenen uitdoen en binnen op sloffen lopen, zo’n 2x per dag, ik was het even vergeten. Mijn dochter loopt rustig op haar nieuwe gympen de klas in.

De stem van de curlingouder in mij
En daar begint het stemmenfeest in mijn hoofd:

“Het is de bedoeling dat ze haar schoenen uitdoet, straks wordt ze erop aangesproken, je moet haar helpen.” “Het wordt te moeilijk om die schoenen weer aan en uit te doen, hoe gaat ze dat doen?” “Je moet het tegen de juf zeggen, zodat die het weet en haar kan helpen.”

“Je moet andere schoenen gaan halen die ze wel makkelijk aan en uit kan doen.”

En dan de stem: “Ja, je bent het, ook jij bent een curlingouder, je probeert alles zo glad mogelijk te maken, zodat je dochter geen pijn tegenslagen heeft, geen moeilijkheden hoeft te ervaren.”

En dan denk ik aan gisteren. Aan mijn 7 jarige dochter met wie ik samen lekkere dingen bak. En die naar de supermarkt racet op haar step om dat te halen wat we eerder zijn vergeten. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is, natuurlijk kan zij dat.
En zou dan diezelfde dochter vandaag niet in staat zijn om haar schoenen aan en uit te krijgen, veters te strikken, of om hulp te vragen als het even niet lukt..? Of… als ze wordt aangesproken door de juf of door klasgenoten, stevig te staan en te vertellen hoe het is gegaan?

Zelfvertrouwen
Ik grinnik in mezelf. Natuurlijk heb ik nog 1x aan haar gevraagd of ze niet toch haar schoenen wil uitdoen. En dan zegt ze vol zelfvertrouwen: “Nee mam, de zolen zijn helemaal schoon, dus het kan prima.” Dat is dan weer het voordeel van schoenen die een jaar op de plank staan.

Hulp bij curling
Een beetje curlen voor onze kinderen, dat doen we natuurlijk allemaal. Maar heb je het gevoel de hele dag op eieren te lopen? Of als je een keer vergeet te curlen voor je kind, jullie thuis bedolven worden onder woede-uitbarstingen, slaan of schreeuwen?
Kijk dan eens of onze training Verbindend Ouderschap iets voor je is.