Misschien wel het zwaarste moment van de dag: avondeten met je gezin. Iedereen heeft er al een dag op zitten, op werk of een dagje opvang/school, en de batterij is al een beetje op aan het raken. Als ouder heb je de taak om een gezonde, uitgebalanceerde maaltijd op tafel te zetten. De ene keer bereid je een maaltijd met veel plezier maar soms moet je het ook uit je tenen halen. En je experimenteert er op los om toch die belangrijke voedingstoffen mee te geven én probeert het er ook nog aantrekkelijk uit te laten zien. Groentefriet, broccoli rijst, wortelwraps, minions macaroni, met stukjes, zonder stukjes, en als dat niet werkt: een pot appelmoes eroverheen …. Niets is je te gek!
En dan is het etenstijd.. Iedereen schuift aan en vol verwachting kijk je naar je peuter en de lepel die klaarligt. Dit moet hij wel lekker vinden! Daar gaat de lepel. Niet naar de mond van je lieveling, maar op de grond.. Of door de kamer, of naar de hond. Soms gaan er 3 happen in en is het klaar. En op andere dagen blijft de mond van je lieveling stokstijf dicht. “Nee!”. En voor je het weet is kindlief uit de stoel geklommen, op weg naar de TV. En soms.. gaat hij zelfs helemaal niet aan tafel zitten.. Grrrr…!
Voor je gevoel heb je alles geprobeerd en baal je er goed van, want: “lieverd, je moet toch íets eten..?” Je hoort jezelf zeggen: “Als je hiervan een hapje neemt, krijg je daarna yoghurt, mag je TV kijken, krijg je een snoepje, gaan we spelen..” Of hoor je je jezelf zeggen: “Als je je groente niet opeet, krijg je geen yoghurt, mag je geen TV kijken of.. moet je nu naar bed!” Een andere vorm van belonen heb je wellicht ook al geprobeerd: een sticker als je peuter zijn bord leegeet. En een volle kaart is een cadeautje uitzoeken. Je probeert van alles uit, want je wilt niet dat je kind met een lege maag naar bed gaat, straks volgt er ook nog een gebroken nacht dankzij een lege maag. Nee, daar zit je zeker niet op te wachten..! Van stickers tot appelmoes, waarom werkt het niet (voor altijd)?
Omdat het nu al een tijdje duurt, maak je je wel eens zorgen. Is mijn kleintje wel gezond, krijgt hij wel voldoende binnen om goed te groeien? Hoe komt mijn kleine Popeye aan voldoende spinazie? Het lijkt je logisch dat hij op de crèche ook niet veel zal eten. Toch maar eens navragen. Tot je stomme verbazing hoor je dat hij daar prima eet! De leidster vertelt dat je kind graag aan tafel zit en dat hij (zo goed als) altijd zijn bordje keurig leegeet.
Waarschijnlijk kijk je als eerste naar de smaakvoorkeuren van jouw kind. Wat eet jouw kind het liefste? Wel of geen stukjes in het eten, hiermee kun je experimenteren. Wat past het beste bij jouw kind? Sommigen houden van smeuïg, andere kauwen smaakvol een stronk broccoli weg. Maar er zijn meer factoren die invloed kunnen hebben op een wel of niet succesvol avondeten van je peuter.
Moeheid aan het einde van de dag kan de sfeer aan tafel bepalen. Je kind is te moe om nog te eten, wordt hangerig en zeurderig. Jij en je partner zijn ook moe en daarbij ergeren jullie je aan je kind dat niet wil eten, terwijl je zo je best hebt gedaan! Ieder kind is hiervoor gevoelig en ervaart wanneer het niet zo gezellig is aan tafel. Maar misschien heeft je kind wel een allergie en eet het daardoor slechter, of geef je onbewust zelf het verkeerde voorbeeld als ouder doordat je nooit rustig aan tafel eet.
Er is zoveel om te overdenken als het over de avondspits gaat. Hierdoor kun je de situatie beter begrijpen. Misschien voelt je kleine schat de spanning aan tafel omdat hij niets eet en wil daardoor niet meer aan tafel.. Of voelt hij dat jij er (nog) niet bent met je aandacht, omdat jij nog met je hoofd bij die laatste klant zit die je nog een mailtje moet sturen. Of heb je meer aandacht voor alle ongelezen berichten in je Whatsapp waardoor je geen aandacht hebt voor jouw schatje.
Lastig hè, deze fase (of is het inmiddels geen fase meer..?). Hou vol, ook deze fase gaat voorbij, maar niet vanzelf. Je kind heeft jou en een ontspannen sfeer aan tafel nodig. Mede dankzij jou blijft je kind met plezier aan tafel zitten, nieuwe dingen uitproberen en wordt het, zoals we natuurlijk allemaal graag willen: ‘een makkelijke eter’.
Probeer eens voor jezelf een rustig moment te creëren. Ga in bad, maak alleen een wandeling, drink alleen een kop koffie. Doe het echt even alleen en laat je partner of (schoon)ouders zolang voor je kind(eren) zorgen. Probeer eens van een afstandje naar jullie ‘avondspits’ te kijken, naar het avondeten. Is het relaxed? Wordt er aan tafel gegeten? En zit iedereen ontspannen aan tafel of heerst er een gehaast gevoel (omdat jij nog een mail voor je werk moet beantwoorden)? Ligt je telefoon naast je bord en zit je al met je hoofd bij je agenda voor morgen? Heb je samen de tafel gedekt of ligt alles op een hoop en pakt ieder zijn bord? Wie weet wil je peuter wel helpen en maakt dit het avondeten al een stuk leuker. Wens je elkaar eigenlijk ‘een smakelijk eten’ en heb jij het met je partner over het eetgedrag van je kleintje waar hij bij zit? “Ik ben benieuwd of hij vandaag wel iets gaat eten van wat ik heb gemaakt..”. Of kun je het loslaten en geniet je in de eerste plaats van je eigen eten? Ben je continu bezig met je kind dat helemaal niet op haar stoel wil blijven zitten? Of hoop je juist door het slechte eetgedrag van je peuter weinig of geen aandacht te geven, dat er toch nog wat happen naar binnen gaan? Er is zoveel om te overdenken als het om die avondspits gaat. Door even afstand te nemen – de helikopter-view – kun je de situatie beter gaan begrijpen.
Het is niet makkelijk om altijd ontspannen op je kind te reageren. Soms is het nuttig om even van een afstandje te bekijken wat je daar dan voor nodig hebt. En nóg fijner als er even iemand met je meekijkt. Laat mij met je meekijken- en denken. Want je hoeft het echt niet alleen te doen! Samen zorgen we ervoor dat het avondeten weer een prettig en ontspannen moment wordt, voor jou en je peuter.