Eindelijk ben ik bij de kinderslaapcoach. Want ik kan niet meer en ben helemaal op. Na een half jaar strijd tussen mijn jongens van 4 en 6 jaar, heb ik het opgegeven, en zit ik bij de kinderslaapcoach. Ze heeft een spijkerbroek aan, gympen en een geel shirt. Ze ziet er vrolijk uit, met kleine lachrimpeltjes bij haar ogen. Op haar shirt zit een witte veeg. Als mijn blik daarop valt, zegt ze grinnikend: “ja, dat was mijn zoontje, die veegde vanochtend zijn yoghurt-mond even af aan mijn shirt.”
En dan vraagt de kinderslaapcoach me om te vertellen, over hoe dat dan ’s avonds gaat bij mij en mijn 2 jongens van 4 en 6 jaar. Ik vertel: hoe ik ontzettend ertegenop zie om ze naar bed te brengen. Eigenlijk al wanneer ik van werk naar huis fiets, dan al zie ik er tegenop. Ik doe van alles voor een goede sfeer en ontspanning, zodat de jongens lekker rustig kunnen gaan slapen.. Dat lees ik in al die boeken.
Achter haar ligt ook een stapel van die boeken.. Allemaal opvoedboeken die vertellen hoe je het moet doen.
Maar dan zegt ze: Wat mooi, hoe je je kinderen zo zorgvuldig voorbereidt op het bedritueel. Je maakt het voorspelbaar, concreet met pictogrammen erbij. Lekker bezig.
Ja, zucht ik, alleen is er iedere avond weer die strijd, waarbij ik wil dat de jongens gaan slapen en zij als katapulten door de bovenverdieping stuiteren.
Wat ik me afvraag – hoor ik haar zeggen. Hoe is het voor jou om dit proces zo te begeleiden? Ik kijk haar aan… Hoe is het voor mij? Wat een vraag… Het is natuurlijk doodvermoeiend. Ergens keihard aan werken en nooit het gewenste resultaat bereiken. Heel hard worstelen… en het gevoel hebben steeds verder verstrikt te raken.
Laten we eerst eens even naar een filmpje gaan kijken. En Annalotte laat me een filmpje zien. Van Harry Potter. Hierin zitten Harry en zijn maatjes Ron en Hermelien verstrikt in Devils Snare. De groene armen van de plant grijpen hen stevig vast, ze zitten helemaal verstrikt en het lijkt onmogelijk hieruit te komen. Ron en Harry schreeuwen zo hard mogelijk, en verzetten zich zo hard mogelijk tegen de grijpende armen om hen heen. Hoe harder ze vechten, hoe meer ze verstrikt raken en hoe banger ze worden. Dan roept Hermelien: “stop met bewegen!!!” “Je moet nu echt ontspannen!!!” “Als je niet ontspant, wordt het alleen maar erger!!”
Als het filmpje is afgelopen, kijkt de kinderslaapcoach naar me. Ze zegt niets. Laat een stilte vallen.
Ik voel een koude rilling over mijn rug gaan, als ik denk aan het gevoel van compleet verstrikt in een plant zitten. Oke, ik moet dus ontspannen… Maar zij moeten toch ook gewoon een keer luisteren? En gewoon naar bed gaan? Zo moeilijk is dat toch niet?
Als jij niet rustig en kalm kunt zijn, tijdens het bedritueel, hoe kunnen jouw jongens dat dan zijn?
Dus…..
Als jij je aan het losrukken bent uit Devils Snare, waar gaat dan al je aandacht naartoe? Al mijn aandacht gaat naar -dat ze gewoon snel naar hun bed moeten gaan en daarin moeten blijven liggen zodat ik kan ontspannen.
En kinderen willen juist samen-tijd. Zeker voor het slapengaan, want dan ben je best een tijdje zonder elkaar.
Ja.
Als je niet ontspant, wordt het alleen maar erger.
Dus ik moet eerst zelf ontspannen, voordat ik de kinderen naar bed ga brengen?
Samen met de kinderslaapcoach bespreek ik een aantal momenten voor zelfzorg, zodat ik kan opladen, na een werkdag, voor het bedritueel.
De volgende avond stuur ik een selfie naar haar. Ik samen met de jongens, begonnen aan mijn eigen ontspanning, puzzelen. Blijken de jongens dat ook heel fijn te vinden om samen te doen een puzzel van 1000 stukjes. Van Harry Potter, dat dan weer wel.
Wat fijn dat ik eindelijk naar de kinderslaapcoach ben gegaan.
Wil je ook graag dat er een kinderslaapcoach met jou meekijkt en meedenkt? Bij Mevrouw Maan kijken wij mee vanuit ons perspectief als kinderslaapcoach én als orthopedagoog. Zo kijken we samen heel zorgvuldig naar het slaapgedrag dat jouw kind laat zien en naar jullie interactie en maken samen een praktisch plan. Neem hier contact met ons op voor een gratis kennismakingsgesprek!