Tegenover mij zitten de ouders van Julian voor een kennismakingsgesprek. “Julian heeft niet zo’n zin om te slapen,” vertelt vader. “Want Julian staat de hele dag aan,” zegt moeder. Zijn ouders zochten al toen hij baby was naar een slaapcoach voor hun baby en later ook naar een slaapcoach voor hun peuter. Na 4 jaar zoeken en hopen dat het een fase zou zijn die vanzelf weer overgaat, zijn ze er klaar mee en zoeken ze een slaapcoach voor hun kind in Utrecht. En naar de uitknop van hun kind.
De ouders van Julian zijn op zoek naar een slaapcoach in Utrecht die bij hen thuiskomt. Een slaapcoach die ook orthopedagoog is, omdat ze graag willen dat er iemand meekijkt naar zijn gedrag. “Omdat hij altijd aan staat,” zegt moeder “En we de uitknop niet kunnen vinden.” Zegt vader.
Julian wil nooit slapen. En op een avond zijn ze het zat. De ouders besluiten nu echt hulp te zoeken. Die avond hebben ze 4x hoofd, schouders knie en teen gedaan, zijn achterstevoren hinkelend en miauwend als een poesje de trap op gegaan. Allemaal omdat Julian dat graag zo wil, en omdat ouders hopen dat hij dan misschien eindelijk ooit eens… Gaat slapen. Ze hebben verhaaltjes voorgelezen, 6 bekers met warme melk klaargemaakt: heet, warm, lauw, een beetje lauw, koud en ijskoud. Julians buik zit vol met melk, maar hij staat nog steeds aan.
In mijn hoofd ontstaat een plaatje van Julian. Julian die als een storm door het huis raast. De ouders herkennen het direct: een storm die voorbijraast, daar heb je geen invloed op, je kunt het niet sturen. Je moet gewoon wachten tot de storm weer gaat liggen. Maar de ouders zijn op. En de storm duurt de hele avond en langer. De ouders willen weer tijd samen in de avond.
En Julian raakt ook vermoeid. Hoewel, echt vermoeid? De storm lijkt juist steeds sterker te worden.
Is er ook een stilte voor de storm bij Julian?
-En is er ook een stilte voor de storm? – vraag ik aan ouders van Julian.
Vader denkt na en zegt: “hij staat de hele dag aan.” “Ja,” zegt moeder, “de hele dag, maar zo net voor het avondeten, is er een punt waarop hij lijkt in te storten.” “En dan wil hij op de iPpad.” “Die geven we hem dan ook, want dan hebben wij even de tijd om te koken.”
Vader kijkt op. Is die iPad dan wel handig of moeten we dat juist op een ander moment doen?
Die stilte voor de storm, dat is een belangrijk moment voor Julian. Het moment om te beginnen met ontspanning.
Samen maken we een plan. Een plan waarbij de ouders van Julian de stilte voor de storm kunnen herkennen en Julian op weg kunnen helpen naar ontspanning. Met fijne ontspanningsoefeningen, die iedereen helpen tot rust te komen,
De volgende dag krijg ik een mailtje: “De storm is rustiger, we begrijpen nu beter wat Julian nodig heeft om tot rust te komen ’s avonds.”
Volgende week gaan we weer verder.
Wil jij meer weten?