Het wordt voor ouders iets normaler om te sparren over je gezinssituatie, de opvoeding van je kinderen en je zorgen en schuldgevoelens daarbij. Ik ben hier groot voorstander van en wil het taboe doorbreken dat je als ouder maar ‘gewoon’ moet kunnen opvoeden. Zeker als je er regelmatig alleen voor staat, wanneer de mensen in je sociale netwerk allemaal aan het werk zijn, en in de straat weinig mensen thuis zijn omdat zij ook allemaal aan het werk zijn.
Ik spreek steeds meer jonge ouders, met name moeders, die soms een eenzame tijd door hebben gemaakt of nog steeds doormaken. Ze worstelen met hun pittige peuter, met een enorm slaaptekort, met irritaties naar hun kinderen en partner, en zien soms op tegen dagen met hun peuter, de momenten thuis met het hele gezin, of komen steeds met alledaagse dingen in een strijd terecht met hun kind.
Deze moeders willen heel graag aandacht voor en plezier met hun gezin hebben. Maar door alle ballen die zij in de lucht moeten houden, krijgen ze het gevoel op alle vlakken tekort te schieten en ontwikkelen ze schuldgevoelens ten opzichte van kinderen, partner, vrienden en werk. Zo ontstaat een gezinssituatie waar weinig aandacht is voor elkaar, waar ouders en kinderen met elkaar in strijd zijn en waar weinig ruimte is voor plezier.
Lees het hele artikel op: https://ikkanhet.nl/annalotte-een-pedagoog-helpt-jonge-ouders-de-balans-te-vinden/
0 reacties