Vorige week was Saar jarig; 7 jaar is ze geworden. Een gekke tijd om jarig te zijn. We konden haar verjaardag natuurlijk niet vieren zoals we dat normaal doen met familie en vrienden. En nog veel belangrijker voor Saar: haar kinderfeestje. Ook die kon niet doorgaan. Ze had al in het weekend voordat de scholen dicht gingen de uitnodigingen gemaakt. Om toch haar kinderfeestje een beetje te kunnen vieren, hadden we iets leuks bedacht. De dag voor haar verjaardag zijn we langs al haar vriendinnen gegaan, keurig op 1,5 meter afstand, en hebben we een cupcake met een kaarsje en paaseitjes gebracht. Gijs vond het toen al lastig dat alle aandacht naar Saar ging; “Ik wil ook naar mijn vrienden iets brengen.” Hij had stiekem pepermuntjes gepakt en ook had hij 50 cent meegenomen toen hij even bij ons buurmeisje aan het spelen was. Ik kon het goed plaatsen en had een gesprek met Gijs dat het ook lastig is dat het nu vooral om Saar ging en dat we het 50 centmuntje terug zouden gaan brengen. Hier leek de kous mee afgedaan.
Op Saar haar verjaardag zelf, hadden we slingers en ballonnen opgehangen. We zongen voor Saar en hadden cadeautjes voor haar. ‘s Ochtends was Gijs al opstandig en vond hij het stom; “Ik wil ook cadeautjes.” Opa en oma kwamen als verrassing langs (en bleven keurig in de auto zitten). Ze hadden cadeaus meegenomen, ook voor Gijs. Maar ineens vond Gijs Lego stom en wilde hij meer en andere cadeaus…. Gijs was niet blij. ‘s Middags hebben we met alle vriendinnen van Saar gevideobeld (is dit een woord?). Met z’n allen hebben ze voor Saar gezongen en vervolgens heeft Saar 1 voor 1 de kaarsjes ‘uitgeblazen’. Er werd hard gelachen om gekke achtergronden en leuke moppen en raadsels. Saar vond het te gek! Saar wel…. Gijs had het juist erg moeilijk die dag. Hij luisterde slecht, gooide met spullen en sloeg zijn broertje. Met boze stem schreeuwde hij door de kamer “Het gaat alleen maar om Saar. Ik ga naar een andere planeet waar ik helemaal alleen ben!” En nee, ook mama mocht niet mee. Oei, wat was Gijs boos. En verdrietig. Want natuurlijk is het lastig als je zus jarig is en zij alle aandacht en cadeautjes krijgt. Echter wat we ons niet hadden gerealiseerd, was dat het in deze Corona-tijd nog moeilijker is. Normaal ben je de hele dag op school en zie je je jarige zus ‘s middags pas weer. Normaal is iedereen druk en krijgt je jarige zus niet zóveel kaartjes, cadeautjes en heliumballonnen. Normaal komen familie en vrienden langs en kan je lekker met je nichten en neven spelen. Tja normaal wel, maar Corona is niet normaal. Toen ik me dat meer realiseerde, kon ik me nog meer inleven in mijn 4-jarige zoon die alle veranderingen die Corona met zich meebrengt best lastig vindt. Ik heb hem een dikke knuffel gegeven, gezegd dat we ook bij zijn vrienden wat lekkers gaan brengen en toen zijn we met z’n tweetjes gaan voetballen. ‘s Avonds in bed fluisterde Gijs in mijn oor dat ik met hem mee mocht naar de andere planeet.
0 reacties