“Ha, lekker rustig” dacht ik vanochtend toen ik wakker werd. Knus met zoontje tussen mij en m’n partner in, die lagen allebei nog lekker te snurken. Dochtertje kwam de kamer binnen. Die had een nacht van ruim 12 uur erop zitten. Dat geeft me een fijn gevoel, want bijtanken is heerlijk, vind ik zelf. En ik ben dan blij als dat voor haar is gelukt.
We hadden een heerlijk weekend, met als kers op de taart zondagavond een logeetje die maandag de hele dag bleef spelen. Zondagavond was een kleine teleurstelling voor mijn dochter. Samen in een bed met haar vriendinnetje. Lekker keten, kletsen, stiekeme dingen doen, daar had ze zich op verheugd. Maar haar vriendinnetje was zo moe, dat ze om 21 uur in slaap viel. Gevolg: mijn dochtertje had wat tijd nodig, tot ongeveer 22 uur, om de teleurstelling te verwerken.
De volgende ochtend waren ze om 7 uur aan het springen, keten en hadden ze zin in de dag. Ik was trots op mijn dochtertje: op een korte nacht ging ze als een speer: samen met haar logeervriendinnetje en haar broertje de hele dag van speeltuin naar speeltuin, klimmen, rennen, fietsen, steppen. Pauze? Even zitten om een broodje te eten en op aandringen van haar moeder een slokje water. Maar verder? Gáán!
Rond 16 uur was de koek helemaal op en zaten broer, zus en logeervriendinnetje onder een dekentje achter de IPad. Om 17 uur kon ik er nog wat happen inschuiven en werd logeervriendinnetje opgehaald, die gaf ook licht inmiddels.
En voor 19 uur lag mijn dochter te snurken. Ze kon niet meer. Haar broertje was nog het een en ander aan het verwerken, dus hij werd om de 2 uur verdrietig wakker en lag hij nadat ik een paar keer wakker was geschrokken met mijn hoofd op zijn bedrand, lekker tussen ons in.
Maar nu even terug naar vanochtend. Fijn dus, iedereen bijgetankt, we kunnen weer er weer tegenaan. “Mama ik wil mijn bloemenjurk aan” zegt mijn dochtertje. “Ah nee” denk ik bij mezelf, “niet die jurk”. Onhandig voor de BSO vandaag, te wijd, bandjes zakken af van de schouders, ik had hem al een paar keer een nieuwe bestemming gegeven: de verkleedkist, eerlijk is eerlijk.
“Nee, die jurk kan niet naar de BSO” hoor ik mezelf zeggen. Mijn dochtertje laat zich op de grond vallen en barst in tranen uit, daarna verdwijnt ze naar haar kamer. Ze knalt de deur dicht zoals ze later waarschijnlijk als puber ook gaat doen. “Ach lieverd” zeg ik, wanneer we weer wat rustiger zijn, “kom eens hier”. We knuffelen en knuffelen en knuffelen.
Als ik later op de dag aan het werk ben, denk ik aan mijn dochtertje en prikkelverwerking. Soms kan een kind zo moe zijn, dat het direct in slaap valt. Prikkels van een leuke en intensieve dag worden vooral in diepe rust verwerkt. Dus hoe meer diepe rust tijdens een lange nacht, hoe beter uitgerust. Maar soms zijn er meer prikkels te verwerken dan een lange nacht slaap kan doen. Logisch dus dat er soms meer nachten nodig zijn om bij te tanken. Vanavond dus nog een keertje bijtanken, hopelijk doet haar broertje mee. Ik hang het bloemenjurkje vast klaar. Morgen hoeft ze niet naar de BSO.
Annalotte is orthopedagoog en moeder van 2 vrolijke, energieke en knuffelgrage kinderen van 4 en 2. Ze schrijft met plezier over haar ervaringen in het ouderschap in combinatie met haar werk als orthopedagoog bij Mevrouw Maan. En over alles rondom slapen in haar gezin, want bij de slaapexpert thuis, is iedereen natuurlijk altijd lekker uitgerust, of niet soms…?!